Biograd na Moru
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Żupania | |
| Miasto |
Biograd na Moru |
| Powierzchnia |
35,5 km² |
| Populacja (2011) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
(+385) 023 |
| Kod pocztowy |
23 210 |
| Tablice rejestracyjne |
ZD |
Położenie na mapie żupanii zadarskiej  | |
Położenie na mapie Chorwacji  | |
 43°56′19,9741″N 15°26′43,3522″E/43,938882 15,445376
| |
| Strona internetowa | |
Biograd na Moru (wł. Zaravecchia, węg. Tengerfehérvár, niem. Weißenburg) – miasto i gmina w Chorwacji, w żupanii zadarskiej. Położony jest w północnej Dalmacji, pomiędzy Zadarem a Szybenikiem. Leży nad Morzem Adriatyckim naprzeciwko wyspy Pašman. W 2011 roku liczył 5569 mieszkańców[1].
Miejscowość ma długie tradycje turystyczne. Pierwsi turyści przybyli do Biogradu w 1920 z Czechosłowacji. Pierwszy hotel powstał w 1935. Biograd na Moru był znanym kurortem już za czasów komunistycznej Jugosławii.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Miasto znajduje się 28 kilometrów na południe od Zadaru. Centrum Biogradu leży na małym półwyspie otoczonym zatokami Bošana od północy i Soline od południa, a pozostała część na lądzie. Naprzeciwko Biogradu znajduje się wyspa Pašman.
Średnia roczna temperatura waha się od 7 °C w styczniu do 24,5 °C w lipcu.
Biograd jest centrum lokalnego handlu i transportu z powodu dobrych połączeń z okolicznymi miejscowościami i wyspą Pašman (prom do Tkonu). Przez miasto przebiega Magistrala Adriatycka. Około 15 kilometrów na północ znajduje się węzeł Benkovac na autostradzie A1.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o Biogradzie pochodzą z połowy X stulecia. W XI stuleciu było ono siedzibą królów chorwackich. W roku 1050 zbudował król Petar Kreszimr klasztor benedyktyński i kościół Św. Iwana. W roku 1102 został w Biogradie koronowany na chorwackiego króla węgierski król Koloman. W roku 1125 zburzyli miasto Wenecjanie. W Biogradzie panowali w latach 1409–1797. W roku 1646 miasto zostało zniszczone przez same wojsko chorwackie, kiedy ustępowali podczas wojen wenecko-tureckich. Muzeum miejskie wystawia liburskie oraz rzymskie odkrycia i resztki średniowiecznego miasta królewskiego, lecz specjalną atrakcją są odkryte artefakty z przeciągu 17. stulecia i odkrycia zatopionych statków[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Popis stanovništva, kućanstava i stanova 2011. Stanovništvo prema spolu i starosti, Zagreb: Državni zavod za statistiku Republike Hrvatske, 2013 (Statistička izvješća; 1468), s. 68, 474, ISSN 1333-1876 [zarchiwizowane 2023-02-12].
- ↑ Łukasz Ropczyński, Biograd na Moru [online], Kierunek Chorwacja, 6 sierpnia 2016.
