Kotelnica (Tatry)
Kotelnica (słow. Kotolnica, niem. Kesselgrat, węg. Katlanos-gerinc)[1] – odcinek grani głównej Tatr Wysokich od Gładkiego Wierchu (2065 m) do Czarnej Ławki (1968 m). Przez grań przebiega granica polsko-słowacka. Po stronie polskiej grań opada do Doliny Pięciu Stawów Polskich, natomiast po stronie słowackiej do Doliny Koprowej (głównie do jej odnogi – Dolinki Kobylej)[2].
W grani wyróżnia się kilka garbów oddzielonych od siebie niewielkimi przełączkami. W kierunku od Gładkiego Wierchu do Czarnej Ławki są to[3][1]:
- Gładka Ławka Hladká lávka, 1965 m,
- Gładka Kotelnica (Hladká Kotolnica, 1990 m),
- Wyżnia Kotelnicowa Ławka (Kotelnicowa Przehyba, Vyšná kotolnicová lávka, Kotolnicová priehyba, 1975 m),
- Wielka Kotelnica (Veľká Kotolnica, 1987 m),
- Pośrednia Kotelnicowa Ławka (Przednia Kotelnicowa Ławka, Prostredná / Predná kotolnicová lávka, 1965 m),
- Pośrednia Kotelnica (Prostredná Kotolnica, 1980 m),
- Niżnia Kotelnicowa Ławka (Nižná kotolnicová lávka, 1955 m),
- Mała Kotelnica (Malá Kotolnica, 1974 m),
- Niżnia Czarna Ławka (Zadnia Czarna Ławka, Nižná / Zadná Čierna lávka, 1950 m),
- Czarna Kotelnica (Čierna Kotolnica, 1963 m).
Poniżej Gładkiej Kotelnicy, a powyżej Czarnego Stawu Polskiego znajduje się Czarny Piarg, spod Wyżniej Kotelnicowej Ławki do Czarnego Stawu opada Usypisty Żleb[4].
Kotelnica według części źródeł stanowi fragment Liptowskich Murów, grani oddzielającej Dolinę Pięciu Stawów Polskich od Dolinki Kobylej, odgałęzienia Doliny Koprowej. Pierwsze znane przejście turystyczne:
- latem – Teodor Eichenwald, Ferdynand Rabowski, Jan Bachleda Tajber, Wojciech Tylka Suleja, 5 sierpnia 1902 r. (z Gładkiej Przełęczy przez Gładki Wierch do Czarnej Ławki),
- zimą – Adam Karpiński, Wilhelm Smoluchowski, 8 kwietnia 1925 r.[3]
Nazwa Kotelnica pierwotnie oznaczała zapewne kotlinę u stóp grani, została zaś przesunięta na grzbiet wskutek nieporozumienia[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2018-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.
- ↑ a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IV. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2018-10-23].
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.