Heringhausen (Diemelsee)
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Kraj związkowy | |||
| Rejencja | |||
| Powiat | |||
| Populacja • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
05633 | ||
| Kod pocztowy |
34519 | ||
| Tablice rejestracyjne |
KB | ||
Położenie na mapie Hesji  | |||
Położenie na mapie Niemiec  | |||
| 51,3637°N 8,7313°E/51,363700 8,731260 | |||
| Strona internetowa | |||
.png)
Heringhausen – część miejscowości (Ortsteil) w gminie Diemelsee w północnej części Hesji. Heringhausen jest uznanym uzdrowiskiem klimatycznym[2].
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Heringhausen leży pomiędzy Dortmundem i Kassel, na południe od Paderborn, mniej więcej w środku trójkąta z narożnymi punktami Korbach, Brilon i Marsberg oraz w parku przyrodniczym Diemelsee. Wszystkie obszary osadnicze Heringhausen leżą nad brzegiem zbiornika Diemel. Przez miasto przebiega droga krajowa nr 3078.
Historia[edytuj | edytuj kod]
14 stycznia 1023 roku miejscowość została wymieniona jako Hardinghuson w wykazie dóbr klasztoru Kaufungen, jako dar cesarza Henryka II dla tego klasztoru[3]. Wydarzenie to udokumentowane jest z tą samą datą za pomocą tzw. dokumentów cesarskich Henryka II[4].
Kultura i zabytki[edytuj | edytuj kod]
W pobliżu miejscowości znajdują się zabytki i pomniki przyrody. W centralnej części miejscowości znajdują się:
- Kościół św. Barbary – kościół romański z X wieku.
- „Visionarium Diemelsee” – stała wystawa poświęcona środowisku, geografii i historii z rozwijającymi się treściami.
- „Najdłuższa ławka w Hesji” – ławka z pnia daglezji, 26,42 metra długości.
-
kościół św. Barbary -
kościół św. Barbary, widziany przez nawę do ołtarza -
Zabytkowy drewniany panel w kościele św. Barbary
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Einwohner, Haupt- und Nebenwohnung [online] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-05].
- ↑ Gegen den Hessen-Trend: Luftkurorte in Waldeck-Frankenberg halten an Titeln fest [online].
- ↑ Hermann von Roques: Urkundenbuch des Klosters Kaufungen, I. Band, Drews & Schönhoven, Kassel, 1900.
- ↑ Gesellschaft für ältere deutsche Geschichtskunde: Die Urkunden der deutschen Könige und Kaiser, Dritter Band, Hahnsche Buchhandlung, Hannover, 1900–1903, Position 487, s. 621–622.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ADAC Wanderführer Sauerland, ADAC Verlag, Seiten 62–65, ISBN 978-3-89905-799-7.
- Ulrich Bockshammer: Ältere Territorialgeschichte der Grafschaft Waldeck, Schriften des Hessischen Amts für geschichtliche Landeskunde, Elwertsche Verlagsbuchhandlung, Marburg, 1958. (Teilvorschau online)
- Johann Friedrich Böhmer: Regesta Imperii, Band 2, Sächsisches Haus 919–1024, Vierte Abteilung, Die Regesten des Kaiserreichs unter Heinrich II. 1002–1024, Neubearbeitung von Theodor Graff, Verlag: Hermann Böhlaus Nachf., Wien 1971.
- Michael Flöer: Die Ortsnamen des Hochsauerlandkreises [online]., herausgeben im Westfälischen Ortsnamensbuch (WOB), Band 6, von Kirstin Casemir, Jürgen Udolph, Verlag für Regionalgeschichte, Bielefeld, 2013, 608 Seiten.
- Gottfried Ganßauge, Walter Kramm, Wolfgang Medding: Die Bau- und Kunstdenkmäler im Regierungsbezirk Kassel, Neue Folge, Band 3, Kreis des Eisenberges, Bärenreiter-Verlag, Kassel, 1939, s. 87–90.
- Heinrich Hochgrebe: Waldeckische Bibliographie [online] [dostęp 2019-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2010-10-11]., Waldeckischer Geschichtsverein, 1998, Herausgeber: Jürgen Römer, 2010, 562 Seiten
- Thomas Klein (Hrsg.): Grundriß zur deutschen Verwaltungsgeschichte 1815 – 1945, Johann-Gottfried-Herder-Institut, Marburg/Lahn,
Reihe B: Mitteldeutschland (außer Preußen), Band 16: Mitteldeutschland (Kleinere Länder), Teil V: Waldeck, 1981, ISBN 3-87969-131-2. - Planungsbüro BIOline: Dorfentwicklung Gemeinde Diemelsee, Städtebaulicher Fachbeitrag, Lichtenfels, 2015.
- Johann Adolph Theodor Ludwig Varnhagen: Grundlage der Waldeckischen Landes- und Regentengeschichte, Band 1, Verlag Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen, 1825.
