Jezioro Rajgrodzkie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Rajgrodzkie
Ilustracja
Jezioro Rajgrodzkie w Czarnej Wsi
Położenie
Państwo

 Polska

Miejscowości nadbrzeżne

Rajgród, Czarna Wieś

Region

Pojezierze Ełckie

Wysokość lustra

117,5-118,6 m n.p.m.

Wyspy

Sacin, Sowiak

Morfometria
Powierzchnia

1499,0-1503,2 ha

Głębokość
• średnia
• maksymalna


9,4 m
52,0 m

Objętość

142623,2 tys. m³

Hydrologia
Klasa czystości wody

III[1] (w roku 2002)

Rzeki zasilające

Lega

Rodzaj jeziora

rynnowe

Położenie na mapie Rajgrodu
Mapa konturowa Rajgrodu, u góry po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Rajgrodzkie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Rajgrodzkie”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, blisko centrum u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Rajgrodzkie”
Położenie na mapie powiatu grajewskiego
Mapa konturowa powiatu grajewskiego, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Rajgrodzkie”
Położenie na mapie gminy Rajgród
Mapa konturowa gminy Rajgród, u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Rajgrodzkie”
Ziemia53°44′34″N 22°39′06″E/53,742778 22,651667

Jezioro Rajgrodzkiejezioro leżące na terenie Pojezierza Ełckiego. Jezioro leży w większości w powiecie grajewskim, w granicach miasta Rajgród natomiast dwie północne zatoki o nazwach w woj. podlaskim, Przepiórka[2] oraz Jezioro Stackie[2] leżą w gminie Kalinowo w powiecie ełckim w woj. warmińsko-mazurskim.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Wody jeziora wykorzystywane są do nawadniania Kanału Kuwasy.

Jezioro to jest rozczłonkowane: północno-wschodnia odnoga jeziora to jezioro Przepiórka, zaś zachodnia Jezioro Stackie, południową jezioro Czarnowiejskie[potrzebny przypis]. Brzegi jeziora są wysokie, miejscami zalesione.

Z jeziora Rajgrodzkiego wypływa Jegrznia, dalej woda płynie Kanałem Kuwasy i spływają do torfowiska Czerwone Bagno. Poprzez połączenie wodne przez wiele rzeczek i kanałów, Jezioro Rajgrodzkie należy do wodnego szlaku wiodącego z Olecka do Augustowa.

Walory przyrodnicze na brzegach Jeziora, a zwłaszcza lasy sosnowe, stwarzają specyficzny mikroklimat. Na powierzchni Jeziora Rajgrodzkiego można spotkać wiele gatunków ptactwa wodnego. Zbiornik ma dogodne warunki do rozwoju żeglarstwa i wędkarstwa. Spośród ryb występuje tu: szczupak, okoń, miętus pospolity, ukleja, sieja, sielawa, płoć, leszcz, węgorz.

Dane morfometryczne[edytuj | edytuj kod]

Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 1499,0 ha[1] do 1503,2 ha[3].

Zwierciadło wody położone jest na wysokości 118,4-118,6 m n.p.m.[1] lub 117,5 m n.p.m.[3] Średnia głębokość jeziora wynosi 9,4 m[3], natomiast głębokość maksymalna 52,0 m[3].

Na podstawie badań przeprowadzonych w 2002 roku wody jeziora zaliczono do III klasy czystości[1].

Hydronimia[edytuj | edytuj kod]

Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Jezioro Rajgrodzkie[2]. Spis ten dodatkowo wyróżnia dwie części Jeziora Rajgrodzkiego o nazwach: Przepiórka oraz Jezioro Stackie[2]. Część publikacji nazywa te jeziora Kompleksem Jezior Rajgordzkich[4] wyróżniając trzy odrębne zbiorniki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 383. ISBN 83-232-1732-7.
  2. a b c d Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 281, 290, 322, ISBN 83-239-9607-5.
  3. a b c d według IRŚ za Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 383. ISBN 83-232-1732-7.
  4. Opis jeziora w informatorze turystyczno-przyrodniczym www.jezioro.com.pl. [dostęp 2011-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-06-29)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Informator turystyczny - www.klimatypodlasia.pl

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]