Historia kamer internetowych

Inspiracją do stworzenia pierwszych kamer internetowych był projekt Trojan Room Coffee Pot, realizowany w 1991 roku przez studentów w laboratorium Uniwersytetu Cambridge w Wielkiej Brytanii. Kamera była skierowana na ekspres do kawy, dzięki czemu studenci z różnych pomieszczeń w budynku mogli sprawdzić, czy kawa się zaparzyła (Rys. 1.1).

Kamera została podłączona do komputera Acorn Archimedes przy użyciu karty video. Wykorzystując protokół X Window System, Quentin Stafford-Fraser napisał aplikację po stronie klienta przekazującą obraz na serwer, zaś Paul Jardetzky stworzył aplikację na serwerze, odpowiedzialną między innymi za archiwizowanie obrazu na dysku twardym. Obraz był w odcieniach szarości oraz posiadał rozdzielczość 128x128 pikseli. W 1991 roku możliwość podglądania ekspresu do kawy mieli wyłącznie użytkownicy sieci lokalnej. W listopadzie 1993 roku Daniel Gordon i Martyn Johnson udostępnili obraz z kamery w sieci internetowej. Było to związane z pojawieniem się w przeglądarkach internetowych możliwości wyświetlania obrazów.

O godzinie 09:54 UTC, dnia 22 sierpnia 2001 kamera została ostatecznie wyłączona, zaś ekspres do kawy sprzedany na aukcji internetowej eBay za kwotę £ 3350. Ekspres został kupiony przez Spiegel Online, internetową wersję magazynu Der Spiegel. Można go nadal podglądać za pośrednictwem kamery na stronie internetowej magazynu. Informacje na temat tego wydarzenia zostały zamieszczone na okładkach czasopism „The Times of London”, „The Washington Post” oraz obszernie opisane w „The Guardian and Wired”.

Rys. 1.1. Ekspres do kawy w aplikacji XCoffee

Drugim projektem, który dał początek dzisiejszym kamerom internetowym był Fogcam. Jeff Schwartz (Webdog) oraz Dan Wong (Danno), studenci Uniwersytetu w San Francisco skonstruowali urządzenie, które rejestrowało obraz co minutę i w czasie rzeczywistym przesyłało go do Internetu. Kamera działa do dnia dzisiejszego i jest najstarszą, ciągle działającą kamerą internetową na świecie. Obraz z niej dostępny jest na stronie  www.fogcam.org. Autorzy projektu chcieli pokazać na żywo, jak wygląda życie w kampusie uniwersytetu. Początkowo obraz był transmitowany z biura w Burk Hall, laboratorium Departamentu Technologii oraz sprzed Centrum Zdrowia Studenta. Aktualnie kamera znajduje się w Departamencie Nauk Humanistycznych. Najstarsze zachowane zdjęcia z kamery zostały pokazane na rysunku 1.2.

Rys. 1.2. Najstarsze zachowane zdjęcia z fogcam.org

W kwietniu 1996 roku Jennifer Kaye Ringley zainstalowała kamerę w swoim pokoju studenckim Dickinson College. Obraz w odcieniach szarości był przesyłany na stronę internetową co 3 minuty przez całą dobę, na początku z wyłączeniem momentów intymnych. Była to pierwsza kamera ukazująca prywatne życie na żywo w Internecie. W 1998 roku Ringley przeniosła się do Waszyngtonu, gdzie w swoim mieszkaniu zainstalowała cztery kamery pokazujące jej codzienne życie. Za opłatą możliwe było podglądanie z większą częstotliwością odświeżania obrazu. Stronę każdego dnia odwiedzało od 3 do 4 milionów internautów. Po przeniesieniu się do Sacramento w Kalifornii Ringley udostępniła obraz strumieniowy wraz z dźwiękiem. Strona została zamknięta 31 grudnia 2003 roku. Oficjalnym powodem była polityka firmy PayPal, zakazująca pobierania opłat na stronach prezentujących nagość. Ringley mogła jednak skorzystać z usług firm konkurencyjnych, na co się nie zdecydowała. Nieoficjalnie powodem zamknięcia strony była krytyka ze strony internautów jej związku z przyjacielem Dex'em.

Pomysł Jennifer Kaye Ringley został wykorzystany przed media, które stworzyły programy typu reality show, dając widzom możliwość podglądania ludzi w różnych, często ekstremalnych sytuacjach. Najpopularniejszym programem tego typu jest „Big Brother”, emitowany w wielu krajach na całym świecie. W Polsce odbyły się trzy edycje. Koncepcja śledzenia życia na żywo w Internecie została również wykorzystana w filmie „Truman Show”.

Autor: Mariusz Guć